2018-11-11 11:07:30
"Bądźmy dziś razem. Ponad podziałami. Pomimo różnic. Zjednoczeni."
...i pamiętajmy również, że Polska ma więcej, niż 100 lat...
Zapraszamy na małą wycieczkę w naszą historię – nie wszyscy z nas zdają sobie sprawę, jak piękny i mocny mamy język; poniżej fragment pewnego dokumentu:
"[...] Posługując się tym językiem, możesz nie tyko przejść do sąsiednich krajów dookoła Polski leżących, a mianowicie do Prus, która to nazwa jest także czysto henecka, do Żmudzi, Litwy, dalekich traktów Rusi, Śląska, Windów, również Kaszubów i Pomorzan, ale także przewędrować dalej położone ziemie, a mianowicie niezmierzone pola moskiewskie, dotrzeć do wzgórz Czechów i Morawian, zwiedzić bezpośrednio leżące liczne ziemie Panonii. Ten język otwiera nam drogę do przestronnych kolonii Sarmatów, mianowicie do Sorabów, to jest Serbów, Czyrkasów, a dalej do Ilirów, również potomków Henetów. Pod jego przewodnictwem możesz dotrzeć do niezliczonych siedzib Słowian, których położenie tymi słowami określa Strabon w swym Zarysie: "A teraz zaś Słowianie zamieszkują cały kontynent i Grecję, i Peloponez, i Macedonię". Dzięki jego pomocy możesz dotrzeć aż do samego dworu sułtana tureckiego, gdzie, jak wiadomo, jest on w domowym omal użyciu. Ledwie obok niego istnieje jakiś inny język, który by szerzej sięgał do tak wielu i tak szeroko rozpostartych narodów. [...]"
Mowę tę – "MOWA O WAŻNOŚCI I O POŻYTKU JĘZYKÓW W OGÓLE, A JĘZYKA POLSKIEGO W SZCZEGÓLNOŚCI" – wygłosił Jan Rybiński (1560/65 – po 1608) z okazji objęcia obowiązków nauczyciela języka polskiego w gdańskim gimnazjum. Łaciński tekst mowy (De linguarum in genere, tum Polonicae seorsim praestantia et utilitate oratio) wydano w Gdańsku w roku 1589.
Cały tekst zobacz tutaj / Źródło: http://staropolska.pl/renesans/varia/Rybinski.html
